maandag 1 maart 2010

KRO-presentator Yvon Jaspers helpt boeren aan de vrouw op een manier die zowel boeren als kijkers zeer bevalt


KRO-presentator Yvon Jaspers helpt boeren aan de vrouw op een manier die zowel boeren als kijkers zeer bevalt.

‘Mensen willen eerlijke en positieve programma’s.’

Yvon Jaspers (Boer zoekt vrouw) wil Nederland ontzuren
Lekker ontspannen komt Yvon Jaspers aangefietst op de Weesperzijde in Amsterdam. Het is echt iets voor haar om de interviewdag zo in te richten dat de gesprekken op telkens andere caféterrasjes plaatsvinden. Nu de opnamen van Boer zoekt vrouw achter de rug zijn, mag de pers haar een hele dag lang het hemd van het lijf vragen. Maar dan wel op haar manier. Dus fietst ze van de ene locatie naar de andere.

“Ik ga toch zeker niet ergens de hele dag zitten om dan als een soort diva mensen te ontvangen”, zegt Yvon Jaspers lachend, wanneer ze is neergestreken op het terras. “Laatst wandelde ik met mijn dochter Keesje langs het Amstelhotel waar een groep fotografen op Robbie Williams wachtte. Binnen de kortste keren had ík ze allemaal om me heen. Ik denk: jullie zijn helemaal niet góed! Het is toch bizar… ik heb boeren geïnterviewd en nu gaan jullie… ik schaam me dan eigenlijk.” Kopje thee en praten maar. Kan ze goed, snel en overtuigend.

Het is wel grappig dat de presentatrice van het datingprogramma Boer zoekt vrouw Yvon Jaspers zelf haar grote liefde vond na een koppelactie van een vriendin. Vorig jaar mei trouwde ze met Pieter. “Pieter is de broer van een vriendin van mij, maar ik had hem nooit ontmoet. Na veel aandringen heb ik hem een keer opgebeld, voor de grap eigenlijk. Hij bleek driehonderd meter bij mij vandaan te wonen in Amsterdam. Ik belde aan. Hij deed de deur open en ik dacht: dit ís hem! Metéén. En hij dus ook!”

Vertrouwen winnen
Snap jij eigenlijk dat die boeren zich zo makkelijk opgeven voor een programma als Boer zoekt vrouw?
Yvon Jaspers: “Ze gaven zich helemaal niet makkelijk op. Nu wel, maar vorig jaar toen we begonnen helemaal niet. Mensen zeggen soms ook: wat praten ze leuk hè? Inderdaad, maar dat doen ze echt niet uit zichzelf. We hebben keihard moeten werken om het vertrouwen te winnen.”

Hebben de boeren je op enige manier voor verrassingen geplaatst?
Yvon Jaspers: “Wat me verrast heeft, zijn niet de boeren geweest. Die ken ik goed, van huis uit. Ik was als kind bijna altijd op de boerderij van mijn opa. En ik kom uit een boerendorp, dus voor mij voelde het als thuis. Wat me verraste, is dat heel Nederland er zo verrast door was. Dat mensen het boerenleven niet kenden en dat ze er zo in geïnteresseerd waren.”

Hoe kiezen jullie de tien boeren uit die een oproep mogen doen?
Yvon Jaspers: “We hebben een kei van een redactie die bij al die boeren langsgaat. Er waren bijna driehonderd aanmeldingen dit jaar. Het allerbelangrijkste is dat ze echt een vrouw zoeken en niet op zoek zijn naar een leuk avontuur of denken dat het goed voor het bedrijf is. Er wordt heel streng gescreend. Het gaat om de hoofdpersonen en daar valt of staat het hele programma mee."

"De tien boeren die overblijven, moeten ook nog een goede mix zijn. Je wilt verschil in leeftijd, verschillende soorten bedrijven, verschillende provincies, makkelijke praters en wat stuggere en verlegen types. Misschien zou je denken dat je voor de tv juist de extraverte types eruit pikt, maar het moet niet een soort Paradijsvogels worden. Je wilt een doorsnee van de boeren in Nederland.”

Je stelt soms vrij intieme vragen. Waar ligt voor jou de grens?
Yvon Jaspers: “Dat verschilt per persoon en dat is een kwestie van aanvoelen. Ik ben liever wat voorzichtiger dan te brutaal. Het heeft ook tijd nodig. Je bouwt een band op. Ik ben in maart al begonnen en ben kind aan huis op die boerderijen. De grens is dat ik iemand niet in verlegenheid wil brengen. En soms hoef je ook niet alles te vragen en is het juist wel mooi om iets aan de verbeelding over te laten.”

Zure cynische bende
De integere aanpak van Boer zoekt vrouw werpt zijn vruchten af. Het was in het eerste seizoen meteen een van de best bekeken en meest besproken programma’s van de Nederlandse televisie. Dat bevestigt Yvon Jaspers in haar overtuiging dat ook programma’s die niet confronterend en/of cynisch zijn kunnen scoren.

“Ik vind Nederland behoorlijk zuur.” En dan lachend: “Maar ik doe heel erg mijn best om daar met feelgood-programma’s als Wonderen bestaan en Boer zoekt vrouw iets aan te doen. Toen wij begonnen, was het een grote zure cynische bende die op ons afkwam. Wie wij dan wel niet waren en dat we boeren voor schut wilden zetten en zo. Na drie afleveringen doofde al die kritiek en won de kracht van de eerlijkheid en het positieve. Ik ben zo blij dat dat gelukt is met een programma dat helemaal niet hard of confronterend is, maar juist lief en zacht en grappig. Het kan dus wel! Mensen zitten er zelfs op te wachten. Ga toch weg met je zure, cynische verhalen!”

Yvon Jaspers: “Vandaag lees ik op de voorpagina van de Volkskrant weer een heel verhaal over dat ‘men’ Talpa niet wil. Waarom moet dat op de voorpagina? Waarom krijgen die mensen geen kans? Wat is het probleem? Gun je het ze niet? Bij Talpa doen ze hun best om een leuke familiezender neer te zetten. Als het een heel groot succes was geweest, dan was dat zure stukje er nooit gekomen. Het is gewoon stemmingmakerij. Ik heb daar een enorme hekel aan. Wat is jouw winst eigenlijk als het hun niet lukt? Niet gunnen, dat vind ik zo Nederlands!”

Ik bén de KRO
Jij voelt je na acht jaar nog steeds thuis bij de KRO?
“Ja, daar voel ik me prima thuis.”

Om welke redenen?
Yvon Jaspers: “Ik ben natuurlijk van huis uit een leuk katholiek meisje. En ik voel me op de een of andere manier heel erg vrij bij de KRO omdat ik niet het gevoel heb dat ik mezelf geweld moet aandoen om in hun straatje te passen. We discussiëren wel eens bij Boer zoekt vrouw, zo van: kan dat bij de KRO? Dan denk ik altijd: als ik vind dat het kan, dan kan het, want ik bén eigenlijk de KRO. Ik zit er zo ver in dat ik de maatstaf bén. Ik ken het zo goed en ik heb zulke fijne collega’s dat ik voel dat ik daar hoor.”

Speelt de religie daar ook een rol in?
Yvon Jaspers: “Om een programma als Wonderen bestaan te presenteren, moet je in elk geval geïnteresseerd zijn in filosofie en spiritualiteit. Het gaat wel degelijk over dat er ‘meer’ is en het zoeken daarnaar. Het gaat ook over hoop en liefde. Ook programma’s als Memories, De reünie en Spoorloos gaan wel degelijk ergens over en voegen iets toe. Iets positiefs. Daar voel ik me heel erg in thuis; in het vertellen van verhalen die de kijker laten denken: o ja, dat kan óók nog.

Positief zonder naïef te zijn. Je kunt Wonderen bestaan naïef vinden omdat mensen erin geloven, maar er zit nog een heel verhaal achter. Een gebeurtenis waardoor een heel leven is veranderd en niet zomaar een toevalligheidje. Het is de inhoud van het positieve zoeken. Daar voel ik me heel erg in thuis.”

“Ik ben ook wel een degelijk type, denk ik. In de zin van dat ik graag wil dat dingen ertoe doen en niet alleen maar oppervlakkig zijn.”

Dankbaarheid
Die instelling houdt niet op bij haar televisiewerk. Yvon Jaspers is sinds 2004 ambassadeur van het Ronald McDonald Kinderfonds. Een functie die in september samenvloeit met haar gasthoofdredacteurschap voor het blad ‘Kinderen’. De door Yvon samengestelde september-editie krijgt als titel: ‘Als het anders loopt.’

Yvon Jaspers: “Er staan prachtige portretten in van twee van mijn vriendinnen, die een gehandicapt kind hebben. Daarnaast is er veel aandacht voor het Ronald McDonald Fonds. En als ‘teaser’ heb ik een kinderserviesje ontworpen dat gemaakt wordt door de Bijenkorf. De eerste 500 mensen die zich opgeven als donateur van het Ronald McDonald Kinderfonds krijgen een gratis serviesje. Ik vind het heerlijk om na een lange draaidag thuis iets creatiefs te doen. En het is zo leuk dat het nu ook echt in de winkel ligt.”

Nu we het toch over ‘Kinderen’ hebben… je dochter Kees van bijna een jaar…
“Keesje. Ze heet echt Keesje.”

Aparte naam voor een meisje.
“Ik wilde vroeger zelf graag Keesje heten, omdat ik het een heel stoere naam vond. Veel stoerder dan Yvon. En die naam blijkt heel goed bij haar te passen. Ze is echt een Keesje.”

Wat is een Keesje?
“Heel ondeugend, beetje jongensachtig, eigengereid, is nergens bang voor.”

Wat vind je belangrijk om haar mee te geven?
Yvon Jaspers: “Ik vind het belangrijk dat ze niet een kind wordt dat denkt dat het hele universum om haar draait. Ik zou haar als ze ouder is mee willen nemen op reis. Om haar iets te laten zien van de wereld. Dat kan volgens mij veel aan de opvoeding toevoegen. Mijn man Pieter is milieu-econoom en werkt veel in ontwikkelingslanden. Voor ons is dat dus heel dichtbij. Ik stel me wel voor dat we een half jaar op zo’n plek gaan wonen. Wat ik haar dan mee zou willen geven is een soort dankbaarheid. Van: kijk nou eens wat een geluk wij hebben met de plaats waar wij terecht zijn gekomen. Dat wij dat gevecht niet hoeven leveren en gewoon een keuze hebben. Dat we vrij zijn en geld hebben om onze dromen na te jagen.

biografie
Yvon José Jaspers
Geboren: 20 maart 1973 in Boxtel. Twee broers. Opa was boer, ouders onderwijzer.
Woont: met echtgenoot Pieter en dochter Keesje in Amsterdam.
Opleiding: havo, theaterschool in Eindhoven en diverse mediacursussen.
Carrière: Al tijdens haar opleiding aan de theaterschool was Yvon presentatrice van Het Klokhuis (1994-2000). Daarna volgden onder andere Groot licht, ZigZag, KRO’s Kinderfilmtheater, De lage landen, Wonderen bestaan, Spraakwater en Boer zoekt vrouw. In september beginnen de opnamen voor een nieuw KRO-programma: Nederland te koop, waarin Yvon samen met vijf andere KRO-presentatoren op zoek gaat naar het verhaal achter ‘te koop aangeboden’-advertenties. Op tv acteerde ze o.a. in Zebra, IJs, Knofje en Rozengeur en Wodka lime.
Theater: Yvon Jaspers regisseerde/acteerde in diverse kleinere theaterproducties en jeugdvoorstellingen.
Schrijven: Had drie jaar lang een wekelijkse column in Viva. Schreef drie prentenboeken over Sluup en Aria.
Goed doel: Yvon Jaspers is sinds 2004 ambassadeur van het Ronald McDonald Kinderfonds.

2 opmerkingen: